هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از درد عشق، فراق و سوز دل سخن می‌گوید. او عشق را به آتش و دل را به عود تشبیه می‌کند و از تأثیرات عمیق محبت و رنج‌های ناشی از آن می‌نویسد. همچنین، اشاراتی به مفاهیمی مانند لطف و ستم، سود و زیان در عشق، و مقایسه‌هایی با شخصیت‌های تاریخی مانند ایاز و محمود دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه و عرفانی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی اشارات تاریخی و ادبی نیاز به درک نسبی از ادبیات کلاسیک فارسی دارد.

شمارهٔ ۴۹

سینه‌ام مجمر و عشق آتش و دل چون عود است
این نفس نیست که برمی‌کشم از دل، دود است

دل ندانم ز خدنگ که به خون خفت ولی
اینقدر هست که مژگان تو خون‌آلود است

از تو گر لطف و کرم ور همه جور است و ستم
چه تفاوت که ایاز آنچه کند محمود است

خلق و بازار جهان کِش همه سود است زیان
من و سودای محبت که زیانش سود است

مهر از شیون من وضع روش داده زیاد
یا در صبح شب هجر تو قیراندود است

هر که یغما نگرد زلف و خط او گوید
دبر دیو سلیمان زره داود است
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.