هوش مصنوعی: این متن شعری است که از طبیعت و عناصر آن مانند باغ، گل، لاله، خار و خس استفاده می‌کند تا مفاهیم عمیقتری مانند رنج، محدودیت، جستجوی معنا و تضادهای زندگی را بیان کند. همچنین، به مسائل اجتماعی و سیاسی مانند فقر و سلطنت اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم فلسفی و اجتماعی پیچیده‌ای است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از اشارات سیاسی و اجتماعی ممکن است برای مخاطبان جوانتر نامفهوم یا سنگین باشد.

شمارهٔ ۱۰۳

بسته شد راه تفرج باغ را از پیش و پس
ناگوارا رامش بستان، خوشا رنج قفس

بر رخ آری بسته خوشتر بوستانی کاندر او
لاله و گل باز نشناسد کسی از خار و خس

دوده شمع است و آتش توده کاه است و باد
مر مرا محسوس اگر بر لب زدل خیزد نفس

سیب اگر آن است و نار این تاخت خواهد کو به کوی
میر ترک آموز را چون کودکان بلهوس

جاودان منشور دولت بسته بر پر هماست
جوید آن کو فر ملک از سایه بال مگس

از پی آن رهروان آسیمه پویم کاندروست
ناله گم گشتگان کاروان بانگ جرس

دوده فقر از چراغ سلطنت روشن مخواه
سرد باشد مشعل خورشید محتاج قبس
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.