هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و انتقادی است که با استفاده از تصاویر و استعاره‌های پیچیده، به موضوعاتی مانند عشق، رنج، انتقاد از صوفیان و جامعه می‌پردازد. شاعر از زلف یار، اشک‌های گلگون، و دیوارهای خرد بی‌بهره سخن می‌گوید و به نقد صوفیان و مفتیان می‌پردازد. در پایان، اشاره‌ای به گم شدن مردمی در میان ظواهر فریبنده دارد.
رده سنی: 18+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و انتقادی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و اشارات ممکن است برای مخاطبان جوان نامفهوم یا سنگین باشد.

شمارهٔ ۳۳

شبان تیره زان زلفین ثعیان سار...به
چنان پیچم که بر پیچد سلیم از مار...به

از آن لب اشک ها گلگون وزان خط روزها نیلی
تعالی الله از آن شنگرف و آن زنگار... به

سواد آن دل سنگین در آب چشم من پیدا
چنان کز ژرف دریا بالمثل کهسار... به

یکی خر بینی افسارش نه پالانش نه از مفتی
بپیرایند اگر آن خرقه وان دستار... به

خرد نابهره دیواری است در راه طرب هی هی
به باد باده از بن برکن این دیوار... به

به سالاری صوفی فتح باره آسمان خواهی
گرفتن پژوه نتوانی بدین سالار... به

در این گندم نمایان جوفروشان مردمی گم شد
چون آن سوزن که باز افتد به کاه انبار... به

شدم بس شیب و بس بالا ندیدم نازل و والا
به جز...گی کالا در این بازار... به

یکی طومارکن سردار از این ...گان وانگه
به هم در پیچ و بر طاق افکن آن طومار... به
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.