هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غزل‌گونه، با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، به توصیف معشوق و ویژگی‌های او می‌پردازد. شاعر از ریش بلند، طره‌های پیچیده، و دیگر ویژگی‌های معشوق سخن می‌گوید و احساسات خود را نسبت به او بیان می‌کند. همچنین، در ابیاتی به مفاهیمی مانند آزادی، حسرت، و عشق اشاره شده است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عاشقانه و استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از واژه‌ها و مفاهیم نیاز به دانش ادبی و تجربه‌ی زندگی بیشتری برای درک عمیق دارند.

شمارهٔ ۴۰

... ون خرم از ریش بلندی که تو داری
گر گوش کنم پهن به پندی که تو داری

با طره وخالت که زند پنجه که سرهاست
در گردن از این گرز و کمندی که تو داری

از بند مسلم برهائی همه آزاد
آزادی ما بسته به بندی که تو داری

بارند هری تا مصر عناب ز بادام
از حسرت آن پسته و قندی که تو داری

پس پس خزر از سردی خالت دل گرمم
آتش بگریزد ز سپندی که تو داری

ما را نپسندی و پسندی همه آفاق
آه از دل ... پسندی که تو داری

تا بنده ... خودی ترک خدا گوی
خود نشنوی این بوی به گندی که تو داری

شیرین عجم ار تاخت به گلگون عرب انداز
آفاق بتازی به سمندی که تو داری

سردار چه دیبا و چه سندان گه پیکار
با آتش سوزنده پرندی که تو داری
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.