هوش مصنوعی:
این متن به دنبال کشف حقیقت و معرفت از طریق نشانه‌ها و درک بی‌نشان است. شاعر از مفتی عرفان می‌پرسد که نشانه‌های او چیست و چرا دستار (عمامه) را انداخته است. سپس تأکید می‌کند که باید با دیده‌ای بی‌نشان حقیقت را فهمید و از شناخت سطحی (مانند تشخیص خر نر از خایه) پرهیز کرد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار است. همچنین ممکن است نیاز به توضیح برخی اصطلاحات و اشارات داشته باشد.
شمارهٔ ۱۶
در معرفت مفتی عرفان پرداخت
تا چیست علامتت چو دستار انداخت
آن دیده بجو که بی نشان فهم کنی
تا کی خواهی خر نر از خایه شناخت
تا چیست علامتت چو دستار انداخت
آن دیده بجو که بی نشان فهم کنی
تا کی خواهی خر نر از خایه شناخت
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
