هوش مصنوعی:
شاعر از زیبایی لب و خط (احتمالاً خط لب یا خط نوشته) معشوق سخن می‌گوید و بیان می‌کند که این زیبایی چنان فریبنده است که می‌ترسد او را به سوی هیچ‌چیز و پوچی بکشد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به «هیچ و پوچ» می‌تواند نیاز به سطحی از بلوغ فکری برای درک داشته باشد.
شمارهٔ ۱۲۶
از آن لب جان فروز دم دم بکشی
وز آن خط مهرسوز کم کم بکشی
این است اگر دهان و خطی که تراست
ترسم که به هیچ و پوچ عالم بکشی
وز آن خط مهرسوز کم کم بکشی
این است اگر دهان و خطی که تراست
ترسم که به هیچ و پوچ عالم بکشی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
