هوش مصنوعی: متن بیانگر سفری طولانی و پر رنج است که با امید و نیاز به درگاه الهی آغاز شده، اما با ناامیدی و خستگی به پایان رسیده است. شاعر از بی‌توجهی و ستم جهان شکایت دارد و به ناپایداری زندگی و بخت ناسازگار اشاره می‌کند. در نهایت، با اشاره به پاکی و تقدس پیوندهای الهی، امیدوار است که رستگاری نصیب بستگان کمند حق شود.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است و استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، لحن اندوهناک و ناامیدانه متن ممکن است برای سنین پایین مناسب نباشد.

شمارهٔ ۷۳ - به میرزا حسن پسر ملا عبدالغنی نوشته

دریافت خجسته دیدار سرکاری را به دستور روزگار گذشته راهی دور و دراز پیمودیم، و از پس پیشین تا پیش از دم واپسین خورشید، به بوی نمازی درنگ اندیش درگاه نیاز بودیم. بیداری گرد سرا پرده مستان گران خوابت ره نیافت وناله چرخ آهنگ خاموشان با آنکه گوش گردون درید و هوش اختر برد از درد مستمندانت آگه نکرده بیت:

کرده ای تاراج هشیاران و مست افتاده ای
داده ای فرمان بیداری و خواب آورده ای
سرانجام با جانی خسته و دلی شکسته، لبی خشک و چشمی تر، راست چون مژگان کافرکیش دوست، و بخت وارون تخت خویش برگشتم. پاک یزدان این پیوند پاک دیده و پیمان پاکیزه دامان را به دست خواری و شست بیزاری گسسته نخواهد و نخجیر دل را که زنجیر ها شکسته و آن زلف مردم شکارش به موئی بسته، جاودان رسته نماند، که بستگان کمند تو رستگارانند.
تعداد ابیات: ۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۲ - به میرزا محمد حسن مولانای اصفهانی نگاشته
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۴ - بدوستی نگاشته
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.