هوش مصنوعی:
نویسنده از کاهش مهر و محبت برخی افراد با افزایش سن انتقاد می‌کند و اشاره می‌کند که این رفتار در میان ایرانیان رایج است. او به سه نفر اشاره می‌کند که یکی از آنها حاجی است و از رفتار ناخوشایند آنها در پیری ابراز ناراحتی می‌کند. نویسنده تأکید می‌کند که هیچ آرزویی ندارد که دوستانش را به زحمت بیندازد و از کارهای دشوار و خسته‌کننده دوری می‌جوید. او همچنین از سردی روابط و فراموشی پیوندهای گذشته گله می‌کند و هشدار می‌دهد که اگر او نیز مانند آنها رفتار کند، مورد سرزنش قرار نخواهد گرفت. در پایان، از خواننده می‌خواهد که خوب و بد او را ببخشد.
رده سنی:
18+
متن دارای مفاهیم انتقادی و تحلیل رفتارهای اجتماعی است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به تجربه و بلوغ فکری دارد. همچنین، بحث درباره تغییر رفتار در پیری و روابط پیچیده انسانی برای نوجوانان ممکن است نامفهوم یا کم‌اهمیت جلوه کند.
شمارهٔ ۱۸۵ - به حاجی محمد اسمعیل طهرانی نوشته
حاجی جان پاره ای مردم را چندانکه سال در می افزاید، مهر کاستی می روید. ایرانیان را شیوه و شمار این است. در کار سه تن یکی جندقی، دیگری از نامورهای اصفهان و شما را گمان نداشتم، در پیری از مهر یاران راست کردار درست پیمان سیری زاید. از آن دو هشت نه سال است تا این خواست و خوی را دیده بودم و آن پیمان را که جز دل رازدار نیست بریده درباره تو پندار این روی و رای نبود. دور از جان گرامی دو سال است تا از بدرود نامه و چپر این نشان در آینه کردار حاجی چهره نماست جهانی دیده و دانسته اند که مرا آرزو و کامی نیست که دوستان را کار بستن دشوار باشد چیزی که جان ها بد و بسته نمی خواهم. کاری که مایه خستگی باشد ندارم، و همچنین سال ها با هم بوده ایم و یکدیگر را آزموده . پاسخ ده نامه را به نگارش سخنی دو بازاری بی مایه دریغ داشتن جز فراموشی پیوند و سرد مهری چه خرده توان بست، باری اگر من نیز آن کنم که شما را شمار است هر آینه بیغاره و نکوهش روی نخواهد گشود. بیش از این نگارش روا نیست بد و نیک ما را خواهید بخشید.
تعداد ابیات: ۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸۴ - به حاجی محمد اسمعیل طهرانی نوشته
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸۶ - به حاجی محمد اسمعیل طهرانی نوشته
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
