هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، بیانگر عشق و دلدادگی شاعر به معشوق است. او از رنج‌های عشق و تأثیرات آن بر روح و جان خود می‌گوید و از معشوق می‌خواهد که به او توجه کند. همچنین، شاعر از ناامیدی و سودای عشق سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که عشق، او را از دنیا و سود و زیان‌های آن بی‌خبر کرده است.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن برای مخاطبان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، برخی از اصطلاحات و استعارات به‌کاررفته در شعر نیاز به دانش ادبی و تجربه زندگی بیشتری دارد.

شمارهٔ ۲۲

بر قتل من خسته، اگر بسته میان را
تا باز کند زنده، گشوده است دهان را

سر خط امان داد به ما طلعت تو دوش،
و امروز گرفت از کف ما خطّ امان را

ترسم که چو چنگیز کند چشم تو با خلق
ای ترک بگیر از کف او تیر و کمان را

تا بوسی از آن لب بدهد بلکه اجازت،
ای مغ بچه از ما تو بگو پیر مغان را

ما را به جهان نیست سر سود و زیانی،
سودای تو برد از سر ما، سود و زیان را

از چاشنی تیغ تو شد غیر خبردار،
افسوس، که کردیم عیان راز نهان را

زین سان که پری وار کند جلوه به ما دوست
دیوانه منم، گر ندرم جامه جان را
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.