هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و غزل‌گونه است که در آن شاعر از درد عشق و فراق می‌نالد و با استفاده از استعاره‌های زیبا مانند تیر، کمان، شکار و شیر، احساسات خود را بیان می‌کند. او از معشوق خود به عنوان موجودی زیبا و دلربا یاد می‌کند که با نگاه‌هایش قلب عاشقان را می‌درد. در عین حال، شاعر به امید وصال و آرامش دل اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و مفاهیم به کار رفته نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارند.

شمارهٔ ۴۹

ای، دل ما غرق خون از نوک تیرت
غرق خون مپسند، صید دستگیرت

ای کمان ابرو، بنازم شست و دستت
صید بتوان کرد، هر جا رفت تیرت

در صفت نخجیر، از پیکان مژگان
همچو آهو، عاجز آید شرزه شیرت

در صفت ما عاشقان، جز دل نجوید
تیر مژگان، در کمان دلپذیرت

تیغ بر ما آختی، صد حیف کامد،
طعمه شیر، جان های حقیرت

در شب غم جان سپارم، زود زودت
روز عیش، ای آنکه بینم دیر دیرت

افسرا، در ورطه غم در نمانی
الفت دلدار اگر شد دستگیرت

ای که خون عاشقان چون می به جامت
از چه آمد خون حلال و می حرامت؟

ای خرامان سرو باغ دلربایی
با قیامت، بوده آشوب قیامت

از مسیحا مردگان را مژده جان،
باد شبگیری که می آرد پیامت

روز عیش همدمت را شام نبود
آفتابی در جبین، ای مه غلامت

با نقاب زلف، رخ پوشی و باشد،
شام یلدا، روزگار خاص و عامت

همچو نخجیر کمند خوبرویان
افسرا، بر دست و پا سخت است دامت
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.