نگار من چو تو زیبا نگار بسیار است
نگار سرو قد و گلعذار بسیار است

تو گر به من نشوی دوست، دوست، هست بسی
تو گر به من نشوی یار، یار، بسیار است

مکن ز لطف کمم ناامید کز تو مرا
امید در دل امیدوار، بسیار است

در این دیار برای تو مانده ام ورنه
بدهر یار پر است و دیار، بسیار است

هزار خار جفا در دلم شکست از تو
همان به دل ز توام خار خار، بسیار است

ز گاه گاه که یادم کنی تو خوشنودم
که این هم از تو فراموشکار، بسیار است

بشغل عشق ترا شغلها خوش است رفیق
وگرنه شغل فراوان و کار، بسیار است