خوش آنکه مرا کشته به میدان تو یابند
چون گوی، سرم در خم چوگان تو یابند

گر زانکه بجویند شهیدان وفا را
صد کشته به هر گوشه ی میدان تو یابند

بر دیده نهند از سر تعظیم نکویان
خاری که ز دیوار گلستان تو یابند

عیسی نفسان چاشنی عمر ابد را
چون خضر ز سرچشمه ی حیوان تو یابند

بگشا گره از زلف گره گیر که عشاق
دلهای خود از زلف پریشان تو یابند

بخرام که شرمنده همه سرو قدان را
از جلوه ی شمشاد خرامان تو یابند

در عهد تو تنها نه رفیقست که هر جا
پیمانه کشی هست به پیمان تو یابند