پاک و پاکیزه است اصل گوهرم
خاکم از خلد است و آب از کوثرم

روضهٔ رضوان و آب سلسبیل
نیست از میخانه و می خوش‌ترم

ساغر و مینا اگر خالی شود
از می ناب و شراب احمرم

می شود خون دل و خوناب چشم
باده ی مینا شراب ساغرم

من که بودم شاد با وی روز وصل
بود زیر پر جهان سر تا سرم

مانده در دام غم هجران کنون
طایر بی بال و مرغ بی پرم

بعد عمری کان جفاجو یار داد
جای در سلک سگان آن درم

ز سگان کوی او در کوی او
از وفا بیشم به عزت کمترم

گر چه رفت و شد نهان از من رفیق
نه شد از یاد و نه رفت از خاطرم