گل خوار بود چو خار بی تو
باشد چو خزان بهار بی تو

شادی برد از دل و غم آرد
سرو و گل لاله زار بی تو

تو گل به کنار کرده بی ما
ما کرده ز گل کنار بی تو

دست تو به خون ما نگارین
وز خون رخ ما نگار بی تو

تا بی تو چرا نمی دهم جان
هستم ز تو شرمسار بی تو

باشد اگر اختیار با من
مردن کنم اختیار بی تو

چون گل تو عزیز بی رفیقی
چون خار رفیق خوار بی تو