شمارهٔ ۶
روزگاری بود امیدم که یارم میکشد
وه که اکنون حسرت آن روزگارم میکشد
وه که اکنون حسرت آن روزگارم میکشد
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵ - قطعهٔ دوبیتی
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
