۹۶ بار خوانده شده
بگذاشت مرا دو مه که زان چشم سیاه
مردم همه ز انتظار یک نیم نگاه
در دیده و دل شوق و غمت جای گرفت
چندان که دگر نه جای اشک است و نه آه
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
مردم همه ز انتظار یک نیم نگاه
در دیده و دل شوق و غمت جای گرفت
چندان که دگر نه جای اشک است و نه آه
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.