هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که به موضوعاتی مانند فقر، قناعت، عزت نفس، و انتقاد از ظاهرپرستی می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر نمادین مانند «جامه‌های کهنه»، «تاج فقر»، و «رخ سوراخ» ارزش‌های معنوی را بر مادیات ترجیح می‌دهد و از تکبر و خودنمایی انتقاد می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و انتقادهای اجتماعی موجود در متن برای درک نوجوانان و بزرگسالان مناسب است و ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.

شمارهٔ ۶۶ - لاادری قائله

بوی گیسویت دماغ جان معطر میکند
دیدن رویت چراغ دل منور میکند
در جواب او
(بیت اول جاافتاده یا ناخواناست)

منعمی گر جامه‌های کهنه در پوشد گداست
خلعت فاخر فقیر انرا توانگر میکند

همتم از تاج فقر بایزیدی وادهمی
سرزنشها بر کلاه خان و قیصر میکند

بسکه سوراخست رختم نیست پیدا جیب آن
هر زمان شخصم سر از جیب دگر بر میکند

برکسی رحم آیدم کو جامه چرکن شده
چون برون میآید از حمام در بر میکند

دولتی او دان که دستی رخت نو پوشیده است
همچنان ناشسته فکر دست دیگر میکند

در فراق خیمه و خرگاه و زیلوو نمد
این بخود می پیچد و آن خاک بر سر میکند

هر که با قاری کند دعوی بشعر البسه
بحث باصوف مربع ازجل خر میکند
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۵ - شیخ عطار فرماید
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۷ - مولانا حافظ فرماید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.