هوش مصنوعی: این متن شعری است که از تشبیهات و استعاره‌های پیچیده برای توصیف صوف (پشم) و ارتباط آن با مفاهیم مختلف مانند عشق، جادو، و فقر استفاده می‌کند. شاعر از تصاویر زنده مانند رنگ‌ها، حلقه‌های زرین، و چشم‌زخم برای بیان احساسات خود بهره می‌برد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عرفانی و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک دارد.

شمارهٔ ۹۰ - من مخترعاته تغمده الله بغفرانه

همچو صندل باف مفتون کشته ام بر روی صوف
آن عقوبت بس که ارمک دیده در پهلوی صوف

زردکی میگفت با خود رنگ پیش تاجری
من بصد رخت دگر ندهم سر یکموی صوف

آن فراویز خشیشی بهر دفع چشم زخم
مانده ام چون بند والا بسته پهلوی صوف

حلقه زر بین بگوش دگمه لعل و شبه
و چنین درمانده زردوزی زمابی روی صوف

در خیال جامه آنمعنی که طاق افتاده است
گو نباشد حرزو تمویذ بر و بازوی صوف

میکند آنموجها در صوف سحر از دلبری
هست یعنی این غلام وباشد آن هندوی صوف

من چه بدگوئی کنم خود در نگرکان خاکسار
نسبت شیرازه چاکست با ابروی صوف

در چنین موسم که با صوفست همبر موینه
مفلسان را نیست تاب غمزه جادوی صوف

پوستین صوف قاری تسمه قندس بود
بنگر این تشبیه مطلق هست آن گیسوی صوف
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۹ - امیرحسین دهلوی فرماید
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۱ - مولانا حافظ فرماید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.