هوش مصنوعی:
این شعر عرفانی از مولانا بر وحدت وجود و رهایی از دوگانگی‌ها تأکید دارد. شاعر مخالف تقسیم‌بندی‌های ساختگی مانند «من» و «تو» است و وجود انسان را طلسمی جادویی می‌داند که باید شکسته شود. او دعوت به رها کردن خودخواهی و پیوستن به حقیقت می‌کند و زیبایی درونی (جمال خسروی) را تنها راه نجات می‌خواند.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی این شعر برای درک نیاز به بلوغ فکری دارد. نوجوانان زیر 16 سال ممکن است در فهم لایه‌های معنایی آن با مشکل مواجه شوند.
شمارهٔ ۲
نهان در خاک کن ما و توئی را
یکی کن در همه عالم دوئی را
وجودت جز طلسم جادوئی نیست
ز هم بشکن طلسم جادوئی را
بهر سوئی که پوئی ره نجوئی
مگر پویی تو سوی بی سویی را
نثار بیشه ی شیران حق کن
همه غنج و دلال آهوئی را
دوئی غیر از طریق مانوی نیست
رها کن این طریق مانوی را
ره بدخوئی از ما و توئی خاست
رها کن راه زشت بدخوئی را
نگردد جام جم دل، تا نبینی
در او پیدا جمال خسروی را
یکی کن در همه عالم دوئی را
وجودت جز طلسم جادوئی نیست
ز هم بشکن طلسم جادوئی را
بهر سوئی که پوئی ره نجوئی
مگر پویی تو سوی بی سویی را
نثار بیشه ی شیران حق کن
همه غنج و دلال آهوئی را
دوئی غیر از طریق مانوی نیست
رها کن این طریق مانوی را
ره بدخوئی از ما و توئی خاست
رها کن راه زشت بدخوئی را
نگردد جام جم دل، تا نبینی
در او پیدا جمال خسروی را
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
