هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از زبان عاشقی بیان میشود که از بیوفایی معشوق شکایت دارد. او اشاره میکند که معشوق دل و دین خود را به دیگران سپرده و با این کار، آتش به خرمن عشق او زده است. شاعر از معشوق میخواهد که دل خود را به دیگران نسپارد و به عشق او وفادار بماند.
رده سنی:
16+
متن شامل مفاهیم عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کمسنوسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعارههای پیچیده و زبان ادبی ممکن است برای مخاطبان جوان دشوار باشد.
شمارهٔ ۱۶
ای برده دل ما و سپرده دل خود را
آتش زده با خرمن ما حاصل خود را
تو دین و دل خویش سپرده به حریفان
ما یاوه سپرده به تو دین و دل خود را
ای مرغ دلت بسمل ترکان کماندار
مسپار به دست دگران بسمل خود را
ما داد تو زان ترک جفا جوی بخواهیم
گر باز نمائی تو به ما قاتل خود را
آتش زده با خرمن ما حاصل خود را
تو دین و دل خویش سپرده به حریفان
ما یاوه سپرده به تو دین و دل خود را
ای مرغ دلت بسمل ترکان کماندار
مسپار به دست دگران بسمل خود را
ما داد تو زان ترک جفا جوی بخواهیم
گر باز نمائی تو به ما قاتل خود را
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.