هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه از درد هجران و عشق شدید سخن می‌گوید. شاعر از سرنوشت تلخ خود و عشق بی‌پایانش به معشوق می‌نالد و حتی دوزخ را بهشت می‌داند اگر خیال دوست همراه باشد. او عشق را فراتر از مفاهیم دین و کفر می‌بیند و همه چیز را در معشوق خود می‌جوید.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عاشقانه و استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی مضامین مانند کفر و دین نیاز به بلوغ فکری برای تحلیل دارند.

شمارهٔ ۲۷

آنکو سرشت مهر تو اندر سرشت ما
هجر تو را نوشت چرا سرنوشت ما

گشتیم خاک ما، که مگر دست روزگار
روزی زند ببام و در دوست خشت ما

ما را بجرم عشق بدوزخ اگر برند
باشد خیال دوست بدوزخ بهشت ما

از ما مپرس حرف و خیالات کفر و دین
ابروی اوست کعبه و کویش کنشت ما
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.