هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که به مفاهیمی مانند ویرانی و آبادانی معنوی، قدرت الهی، و تقابل عقل و دیوانگی می‌پردازد. شاعر از نمادهایی مانند خانه، ویرانه، کعبه، بتخانه، می، تسبیح، و سیمرغ استفاده می‌کند تا حقایق عمیق عرفانی را بیان کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی نیاز دارد. همچنین، استفاده از نمادها و استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۱۵۰

خوشا کاین خانه را ویرانه سازند
در آن ویرانه از نو خانه سازند

بیا ویرانه شو تا بیت معمور
ملایک اندر آن ویرانه سازند

چه خاصیت در این آب و گل افتاد
که هم زو کعبه هم بتخانه سازند

بنازم دست قدرت را در این خاک
که تسبیح از گل پیمانه سازند

چو یک پیمانه می را شکستند
هزاران سبحه صد دانه سازند

چنان ویرانه شد مسجد که آباد
نخواهد شد مگر میخانه سازند

بیا دیوانه را عاقل کن ای مرد
چه سود ار عاقلی دیوانه سازند

نمی گنجد حقیقت در بیان ها
که چندین قصه و افسانه سازند

کنید اینسان که بهر صید سیمرغ
ز خط و خال، دام و دانه سازند

بوصف حال ابسان و سلامان
حدیث از شمع و از پروانه سازند

دو گیتی گر شود ویرانه، آباد
بدست همت مردانه سازند
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.