هوش مصنوعی: شاعر در این متن بیان می‌کند که به هیچ کس و هیچ چیز وابستگی ندارد و قصد آزار کسی را ندارد. او خود را از مادیات و تظاهر دور می‌داند و تنها به آرامش درون و خرابی به عنوان مقصد خود اشاره می‌کند. همچنین، او از نقد شیخ و زاهد به دلیل نداشتن تسبیح و زنار سخن می‌گوید و نشانه‌ای از ریا در آنان نمی‌بیند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عرفانی و انتقادی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، اشاره به مفاهیمی مانند ریاکاری و نقد اجتماعی نیاز به درک بالاتری از جامعه و فلسفه دارد.

شمارهٔ ۲۲۳

بخاطر از کسی باری ندارم
بعالم با کسی کاری ندارم

در این گلشن که نزهتگاه جان است
تعلق با گل و خاری ندارم

نباشد قصد آزارم کسی را
که با کس قصد آزاری ندارم

بجز نزهتگه جان و دل خویش
هوای سیر گلزاری ندارم

مرا چون جز خرابی مقصدی نیست
دگر حاجت بمعماری ندارم

نهفته نیست در جیبم زر و سیم
که بیم از دزد و طراری ندارم

کند عیبم برندی شیخ و زاهد
من از عیبی چنین، عاری ندارم

نه در مسجد پذیرندم نه در دیر
که تسبیحی و زناری ندارم

نشان از شید شیخ و زرق زاهد
بغیر از دلق و دستاری ندارم

که در دست از متاع خر فروشان
بجز پالان و افساری ندارم
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۲۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۲۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.