ما بدین درگه به امید گدایی آمدیم
بنده آسا، رو به درگاه خدایی آمدیم

خسته دل، بربسته پا، بشکسته دست، آشفته جان
سوی این در با همه بی دست و پایی آمدیم

پادشاهان جبهه میسایند بر این خاک راه
ما گدایان نیز بهر جبهه سایی آمدیم

خاک درگاه همایون تو چون فر هماست
از پی تحصیل این فر همایی آمدیم

هر که سر بر خاک این در سود چون حاجت رواست
ما به امیدی پی حاجت روایی آمدیم

وعده دادی بینوایان را گه درماندگی
درگه درماندگی و بینوایی آمدیم

چون تو فرمودی که هر تقصیر و عصیان و خطا
کز تو آید در پذیرم چون بیایی، آمدیم

چون تو فرمودی که از بگذشته ها ما بگذریم
سر به سر چون سر بر این درگه بسایی آمدیم

بنده را راهی نباشد جز به درگاه خدا
زآنکه ما بنده توییم و تو خدایی، آمدیم

از ازل بودیم با الطاف تو امیدوار
تا ابد با قول لا تقطع رجائی آمدیم

«میرزا حبیب خراسانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir