هوش مصنوعی: شاعر در این متن از زندگی آسوده و بدون اندوه سخن می‌گوید، تأکید می‌کند که باید به فرمان خداوند زندگی کرد و از اندیشه‌های بیهوده و غم دوری جست. او از پندهای حکیمانه و زندگی در سلامتی یاد می‌کند و افسوس می‌خورد که چرا با وجود گوهر وجودی والا، گاهی در غم و آلودگی زندگی می‌کنیم.
رده سنی: 15+ محتوا دارای مضامین عرفانی و اخلاقی است که درک آن برای کودکان دشوار است و نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین، برخی مفاهیم مانند غم و اندوه ممکن است برای سنین پایین سنگین باشد.

شمارهٔ ۳۰۹

چندانکه زیم با دل آسوده زیم من
بی فکرت و اندیشه بیهوده زیم من

ای راحت جان و دل من زود بیاور
آن باده آسوده که آسوده زیم من

چون راد خدا باده بمن داده، نشاید
در رنج و غم از بوده و نابوده زیم من

فرسایدم اندیشه و انده، بمگوئید
ز اندیشه و اندوه که فرسوده زیم من

فرموده خداوند که میزی بسلامت
چونانکه خداوند بفرموده، زیم من

از پند حکیمانه سرودن چه برآید
چون پند حکیمانه به نشنوده، زیم من

با این شرف عنصر و با این گهر پاک
حیف است که با دامن آلوه زیم من

زین غم که بدان گونه که بایست نباشم
رخساره بخون جگر آلوده، زیم من

می نشمرم از عمر خود آنروز حبیباک
بر دانش و بینش بنیفزوده، زیم من
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۰۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۱۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.