شنیده ام که تو ای خواجه کیمیا داری
برای درد دل ما یکی دوا داری

شنیده ایم که هم زهر و هم شکر داری
شنیده ایم که هم لطف و هم رضا داری

برای روشنی دیده های ما کوران
ز خاک درگه آنشاه، توتیا داری

تو آب چشمه حیوان و من لب تشنه
دهم بحسرت تو جان بگوروا داری

بجان دوست که ره سوی دوست مینبری
چو ذره ای بدل ار مهر ماسوی داری

یکی ز عاقبت حال ما بگو ای شیخ
که کیستیم و کجائیم اگر صفا داری

«میرزا حبیب خراسانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir