یک امشبی که تو آسوده در کنار منی
چه میشود که رخ از من بدیگری نکنی

فدای جان تو بادا روان جان و تنم
که راحت دل و آرام جان، روان تنی

چه میشود که شبی با دو صد تکبر و ناز
بهمدمی من دلفکار صبح کنی

من ایستاده بپا بنده وار سر در پیش
تو شاهوار بتخت جلال تکیه زنی

شکر فروش دکان گو ببند و طوطی لب
بحضرت تو که شیرین لب و شکر دهنی

ز عشق روی تو گل پیرهن درید و هنوز
تو همچو غنچه نهان در درون پیرهنی

دلاوران سپه قلب دشمنان شکنند
ترا چه شد که دل دوستان همی شکنی

«میرزا حبیب خراسانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir