هوش مصنوعی: این متن شعری است که بر اهمیت اخلاق نیکو، پرهیز از کارهای پنهانی و نادرست، و تأکید بر سلامت روح و رفتار با دیگران تأکید دارد. شاعر از خواننده می‌خواهد که به جای دنبال کردن اعجاز و کرامت، به خوی نیکو و رفتار درست با مردم بپردازد و از اعمالی که باعث آزار دیگران می‌شود دوری کند.
رده سنی: 15+ مفاهیم موجود در این شعر مانند اخلاق، مسئولیت‌پذیری اجتماعی و نقد رفتارهای نادرست، برای نوجوانان و بزرگسالان قابل درک و تأمل است. همچنین، برخی از اشارات عرفانی و اجتماعی آن ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۳۴۸

خواهی از حرف بد اندیش سلامت باشی
باید آنسو ز سر کوی ملامت باشی

کاری امروز مکن جان پدر پنهانی
که شود فاش چو فردا، بندامت باشی

نیست اعجاز و کرامت بجز از خوی نکو
تا بکی در پی اعجاز و کرامت باشی

بده آنچند نه کت خلق بخوانند سفیه
بهل اسنان نه که معروف لئامت باشی

نه بفسق از می و خمار شو شهره شهر
نه بزهد از سرو دستار علامت باشی

دام بر دوش ز تحت الحنک اندر پی صید
دانه از سبحه بکف، مست امامت باشی

باد افکنده بخود، گردن کج، سر در پیش
خون مردم بخوری شاخ حجامت باشی

خلق کز دست و زبان تو سلامت باشند
توهم از دست و زبانشان بسلامت باشی
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۴۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۴۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.