برای آنکه ظاهر گردد اسما
تجلی می کند حضرت به اشیا

بجز ذات و صفاتش نیست موجود
من و اوئیم با هم هر دو تنها

منم خال سیاه روی ماهش
میان چین زلفین مسما

جز او معروف و عارف گونه بینی
یکی بنمایدت اسم مسما

دو عالم از وجود اوست موجود
چو ماه از مهر و خار از سنگ خارا

ز تقلیب ظهور آن ذات شارح
گهی پنهان نماید گاه پیدا

ز غیر خود تبرا در ازل کرد
بوصل خویشتن دارد تولا

منزه باشد او از نفی و اثبات
چه حاصل شد بگو از لا و الا

به یاد قد او از خویش انسان
چو حرف اولین می باش یکتا

«کوهی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir