هست آن آفتاب ماه نقاب
مردم دیده ی اولوالالباب

دل و دلدار عین یک دگراند
جان چو کرد از وجود رفع حجاب

نظری کن ببین به دانه و بر
لب لب قشر قشر لب لباب

مدح و دم کو تفاوتت نکند
نیست فرقی میان آب و گلاب

آفتاب قدیم لا شرقی
کرد ذرات را بلطف خطاب

که منم در دل تو ای ذره
دل بدست آر و دلربا دریاب

چشم جان برگشادم و دیدم
آفتاب منیر و در مهتاب

نقش غیر و خیال باطل رفت
نیست در بحر صاف موج و حباب

از لب لعل ساقی باقی
خورد کوهی مدام نقل و شراب