هوش مصنوعی: این متن عرفانی به بیان وحدت وجود و ارتباط ذرات عالم با ذات الهی می‌پردازد. شاعر با استفاده از استعاره‌هایی مانند خاک، آب حیات و مصحف، به وحدانیت خداوند و نقش او در حیات بخشیدن به موجودات اشاره می‌کند. همچنین، از بت‌پرستی و هواهای نفسانی برحذر داشته و بر اهمیت اتصال به حق تأکید دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم انتزاعی مانند وحدت وجود برای مخاطبان کم‌سن‌وسال نامناسب است.

شمارهٔ ۳۸

به خدا پیش جمله ذرات
کرده ام همچو خاک راه حیات

دیده ام در روایت از همه رو
فعل اسماء وذات را بصفات

می نماید بعینه او روشن
ذات خود را به چشم خود ذرات

همه در چرخ سیر خویش بدام
یافتند از شراب حق حالات

هردو عالم بخوان که یک ورق است
دل انسان چو مصحف و آیات

به حدیث رسول و نص کلام
جای او نیست جان موجودات

مصحف وجه لاینام بخوان
دلت ار هست حافظ اوقات

می کند نفی غیر خود همه وقت
تا شود ذات خود بحق اثبات

میکند مرده زنده می بینم
اینکه میروید از جماد نبات

زنده زان شد که ریخت حق به کرم
بر سر خاک مرده آب حیات

بت پرستی آنچه غیر خدا است
وه که نقش هوا استلات و منات

نوک مژگان قلم کن و بنویس
کوهیا چونکه هست چشم دوات
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.