هوش مصنوعی: این متن عرفانی به وحدت وجود و یگانگی خداوند اشاره دارد و بیان می‌کند که همه پیامبران و موجودات در حقیقت جلوه‌هایی از ذات الهی هستند. شاعر با نگاهی عمیق به باطن خود، ظاهر را نیز می‌بیند و عشق متقابل بین خدا و بنده را توصیف می‌کند. او تأکید می‌کند که همه چیز از جمله پیامبران مانند آدم، نوح، ابراهیم، موسی، عیسی و محمد(ص) در حقیقت تجلی‌های همان ذات واحد هستند. همچنین، سجده کوه‌ها به ابروی معشوق را نمادی از عبادت همه موجودات در برابر حضرت حق می‌داند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با مبانی عرفان اسلامی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۱۱۰

یحبهم و یحبونه چرا فرمود
بغیر او چو دکر نیست شاهد و مشهود

نظر بباطن خود کرد ظاهر خود دید
بذات خویش بود این خطاب و گفت و شنود

بهر چه کرد نظر غیر خویشتن چو ندید
ز کام خود همه تسبیح بر زبان بگشود

بعین آمد و آنگاه کنت کنزا گفت
نمود شاهد جانها ز غیب رخ بشهود

که بود آدم و نوح و خلیل و ابراهیم
که بود یوسف و یحیی که بود صالح و هود

هم او ۳ است احمد و عیسی هم اوست شیث و شعیب
هم او ۴ ست یونس و الیاس و موسی و داود

بطاق ابروی او سجده کرد کوهی و دید
که غیر حضرت او نیست ساجد و مسجود
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.