هوش مصنوعی: متن بالا یک شعر عرفانی است که بر اهمیت تعبیر کلام الهی، توحید، و زهد در زندگی تأکید دارد. شاعر از مفاهیمی مانند علم لدنی، آب حیات، و درویشی به عنوان راه‌هایی برای رسیدن به حقیقت و جاودانگی نام می‌برد.
رده سنی: 18+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات تخصصی و نمادین ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۱۳۶

ختم قرآن خدا هست از این رو برناس
زانکه تعبیر کلامش ز ازل کرد نیاس

مصحف حضرت حق را تو معبر باشی
گر دلت جمع کنی از غم و شر وسواس

کرد تعلیم خدا اعلم لدنی جان را
بی سیاهی دوات و قلم و بی قرطاس

علم توحید بدان علم نظر می باشد
که جز او هیچ نه بینی تو بادراک و قیاس

وقت آن شد که بجان از دو جهان فرد شوی
بدردل به نشینی همه عمر بپاس

بخوری آب حیاتی که ز جان شد جاری
تا شوی زنده جاوید بخضر و الیاس

تاج شاهی مطلب بنده درویشی باش
کوهیا شکر کن و شاه شو از فقر و پلاس
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.