او در اعیان ثابت و اعیان در او
هست این آئینه را یک پشت و رو

غیر هستی نیستی باشد بلی
کل شیئی هالک الا وجه هو

دیدم او را هم بچشم او عیان
چون بخون دیده کردم شست و شو

راز خود با خویشتن گوید مدام
از زبان این و آن با گفتگو

دید کوهی ذات شارح را بذات
چون گذشت از اعتبار این و او