۸۹ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۰۷

مه ما هست چارده ساله
شد از او شیخ و شاب در ناله

آسمانسوخت ز آتش خورشید
هست در منقل جهان ناله

دل ز خال وصال او برداشت
محنت و درد عشق را ژاله

تا رسیدم بوصل آن مه دوش
بود خورشید و چرخ در ناله

کوهیا در سرای آن گل روی
آمد از سنگ و خاک او لاله
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.