هوش مصنوعی: این شعر عرفانی از مولانا یا شاعری مشابه، به بیان رابطهٔ پیچیدهٔ انسان با معشوق الهی می‌پردازد. شاعر از تجلی‌های گوناگون خداوند در جهان سخن می‌گوید که گاهی به صورت لطف و گاهی به صورت قهر ظاهر می‌شود. او از دوگانگی‌های وجود، وحدت و کثرت، و جستجوی انسان برای درک حقیقت الهی سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر برای درک و تجربهٔ خوانندگان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از اشارات عرفانی مانند «اناالحق» نیاز به پیش‌زمینه‌ای از ادبیات و عرفان اسلامی دارد.

شمارهٔ ۲۳۲

هر دم به شکل دیگر، دیدار می نمایی
روی چو ارغوان را، گلنار می نمایی

گه شاهد شکر لب، گه باده های رنگین
گاهی گلاب باشی گه خار می نمایی

گه یار دوست باشی اندر مقام وحدت
گه دشمنی به کثرت، خونخوار می نمایی

اقرار می نمایی یعنی که نیست جز من
چون گویمت که هستی، انکار می نمایی

چون آفتاب مطلق خود گفته ی اناالحق
هر ذره ی چو منصور، بر دار می نمایی

می خواستم ببینم، یک بار رویت ای دوست
هر لمعه ای که دیدم، صد بار می نمایی

با خویش عشقبازی با دیگری نسازی
از غیر خویش دیدم بیزار می نمایی

در جام جمله اشیا سایر توئی چو خورشید
سایر به ذات خویشی، ستار می نمایی

در غار سینه کوهی، بنشست و دم فروبست
چون مصطفی حجابی در غار می نمایی
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۳۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.