هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه بیانگر احساسات عمیق و وابستگی شاعر به معشوق است. شاعر با وجود غیبت فیزیکی، حضور معشوق را در خیال خود زنده نگه می‌دارد و خود را همچون انگور در اختیار او می‌داند. او از فتنه‌های چشمان معشوق شکایت دارد اما در عین حال، تمام خطاهای خود را ناشی از عشق و غرور به معشوق می‌داند. شاعر همچنین به قدرت و نفوذ معشوق اشاره کرده و خود را در سایه او نیرومند می‌بیند.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مفاهیم عمیق عاشقانه و استفاده از استعاره‌های پیچیده است که درک آن ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند 'فتنه چشمت' و 'شر و شور' نیاز به بلوغ عاطفی برای درک کامل دارند.

شمارهٔ ۳۴۳

توسلیمانی وما مورتوایم
لیک شیریم چومنظور توایم

غائب از چشمی و حاضر به خیال
تو مپندار که ما دور توایم

چه غم از فتنه چشمت شب وروز
که گرفتار شر و شور توایم

توگر از تندی خو زنبوری
ما به پیش تو چو انگورتوایم

هر خطائی که بکردیم وکنیم
همه زآنروست که مغرور توایم

گر بجنگیم به شاه توران
همه رستم جگر از زور توایم

گر کلیم تو بلند اقبال است
همه گویند که ما طور توایم
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۴۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۴۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.