هوش مصنوعی:
متن به یادآوری مرگ و گذرایی زندگی می‌پردازد. شاعر با دیدن مرده‌ای که به خاک سپرده می‌شود، به خود و دیگران هشدار می‌دهد که به فکر پایان زندگی باشند و از غرور و مستی دنیوی دوری کنند. در پایان اشاره می‌کند که مرگ هر انسانی از روز الست (ازل) مقدر شده است.
رده سنی:
16+
محتوا به موضوع مرگ و مفاهیم عمیق فلسفی-عرفانی می‌پردازد که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم یا نگران‌کننده باشد. درک این مفاهیم معمولاً به بلوغ فکری و تجربه‌ی بیشتری نیاز دارد.
شمارهٔ ۱۰ - قطعه
مرده ای را به راه می بردند
یادم آمد که مردنی هم هست
گفتم ای دل به فکر رفتن باش
تا کی از باده غروری مست
گفت یادت اگر بود دیدیم
مردن خویش را به روز الست
ما به هر دم که می رود میریم
تا به کلی رود حیات از دست
یادم آمد که مردنی هم هست
گفتم ای دل به فکر رفتن باش
تا کی از باده غروری مست
گفت یادت اگر بود دیدیم
مردن خویش را به روز الست
ما به هر دم که می رود میریم
تا به کلی رود حیات از دست
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۹ - قطعه
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱ - قطعه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
