هوش مصنوعی:
شاعر در این متن بیان می‌کند که تا چیزی را با چشم خود نبیند و برایش ثابت نشود، آن را باور نمی‌کند. او به تغییر رنگ آسمان از لاجوردی به سفید اشاره می‌کند و این پرسش را مطرح می‌کند که چرا میگویند بالای سیاهی رنگی وجود ندارد. در ادامه، شاعر اظهار می‌کند که از اقرار و انکار، و همچنین از کارهای صلح و جنگ، دوری می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم فلسفی و انتزاعی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از عبارات نیاز به تفسیر و تحلیل دارند که برای سنین پایین مناسب نیست.
شمارهٔ ۱۷ - قطعه
تا نبینم تا به من ثابت نگردد چیزها
با کسم ز اقرار و وزانکار صلح وجنگ نیست
کرد رنگ لاجوردی فلک مورا سفید
پس چه میگویند بالای سیاهی رنگ نیست
با کسم ز اقرار و وزانکار صلح وجنگ نیست
کرد رنگ لاجوردی فلک مورا سفید
پس چه میگویند بالای سیاهی رنگ نیست
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶ - قطعه
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸ - قطعه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
