هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از دو فرد به نام‌های مشیری و قوامی در شیراز یاد می‌کند که هر دو در ستم یکسان بودند. پس از مرگ آن‌ها، یکی از آن‌ها بیرون آمد و از بدعت‌ها در فارس شکایت کرد. شاعر با خرد تاریخ آن‌ها را بیان کرده و اشاره می‌کند که هر دو به دوزخ رفتند. تاریخ سرودن شعر 1301 قمری است.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم انتقادی و تاریخی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم یا سنگین باشد. همچنین، اشاره به مفاهیمی مانند ستم و دوزخ نیاز به درک بالاتری از مسائل اجتماعی و اخلاقی دارد.
شمارهٔ ۴ - تاریخ فوت مشیر وقوام
مشیری و قوامی داشت شیراز
که هر دو در ستم بودند یکه
برفتند از جهان ز آن پس که هشتند
ز بدعت ها به روی فارس لکه
بگفتم با خرد تاریخشان را
رقم زن چون بهزر وسیم سکه
یکی بیرون شد وگفتا که برگو
به دوزخ هر دو را گردید دکه
۱۳۰۱ قمری
که هر دو در ستم بودند یکه
برفتند از جهان ز آن پس که هشتند
ز بدعت ها به روی فارس لکه
بگفتم با خرد تاریخشان را
رقم زن چون بهزر وسیم سکه
یکی بیرون شد وگفتا که برگو
به دوزخ هر دو را گردید دکه
۱۳۰۱ قمری
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳ - تاریخ فوت
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
