هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه از زبان عاشقی بیان می‌شود که از عشق و دل‌باختگی خود سخن می‌گوید. او از سیاهی دل و زلف معشوق و سپیدی جامه‌هایش می‌گوید و از عشق و اشتیاق خود به معشوق می‌نالد. همچنین، از نگاه‌های معشوق و جمال او یاد می‌کند و تأکید می‌کند که هرگز به معشوق خیانت نخواهد کرد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۲۳ - سپید دلم را سیاه کردی

سپید کارا کردی دلم بعشق سیاه
بگازری در مانا نکو نبردی راه

تو گازری سره دانی بامه شستن لیک
چو دل بدست تو افتد سیه کنی و تباه

سپید کار و سیه کار دست و زلف تواند
تو بیگناهی ازین هر دو ای ستیزه ماه

سپید کاری هر جامه را بدست سپید
سیاهکاری دلرا بزلفکان سیاه

بروز ابر رخت چو از خورشید
سپید و خشک شود دیر شسته تو بگاه

در آب چشمه چو شد پای بجامه زدن
در آب چشم زند دست عاشق تو شتاه

بیازمای مرا تا چگونه ام در آب
بسنگ در زن واندر ت رد تاه بتاه

بدار چوب تو سر برنهام کلنگ بزن
ز عشق روی تو بیزارم ار بگویم آه

مرا ز عشق تو آن بس بود بتا که بود
نظاره گاه دو چشمم جمال تو گه گاه

مدار بازرهی را اگر کنم گه گه
ز روی مهر بدان روی همچو ماه نگاه

گمان مبر که بروی تو ای بهشتی روی
نگه بچشم خیانت کنم معاذالله
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۲ - با تو روی آشتی ندارم
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۴ - بغدادی نگاری
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.