هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه به بیان احساسات شاعر نسبت به معشوق و شهر بغداد و رود دجله می‌پردازد. شاعر از هجران معشوق و دوری از بغداد رنج می‌برد و دجله را نماد اشک‌هایش می‌داند. او با تصاویر شعری مانند سراب و باد، عمق احساسات خود را نشان می‌دهد و آرزو می‌کند که دجله و بغداد پایدار بمانند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.

شمارهٔ ۲۴ - بغدادی نگاری

بیا ای دیده در بغداد دجله
اگر داری بدل بر یاد دجله

بچشم من نگر تا هست افزون
یکی چشم من از هفتاد دجله

ز هجر روی بغدادی نگاری
مرا از دیدگان افتاد دجله

ورا بی دجله بغداد است دوزخ
مرا دو دیده بی بغداد دجله

دو چشم من چو بغداد رخش دید
هوای او بچشمم داد دجله

اگر با چشم من گردی برآید
ز بی آبی کند فریاد دجله

چنان بارم ز عشق او که آید
بچشم من سراب و باد دجله

ببغداد از یکی نامه فرستم
که همچون دیده من باد دجله

بچشم من چو آب آید ز بغداد
همیدارد زآب آباد دجله

بقای دجله و بغداد من باد
که با بغداد نیک افتاد دجله
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۳ - سپید دلم را سیاه کردی
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۵ - ای پسر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.