هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و فلسفی از زبان شاعری است که درد عشق و رنج‌های آن را بیان می‌کند. او از گریستن بر درد معشوق و وضعیت خود سخن می‌گوید و با استفاده از استعاره‌هایی مانند «خر» و «غلامباره»، به نقد خود و شرایطش می‌پردازد. در نهایت، شاعر به عشق و جستجوی آن در پیری اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق فلسفی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی استعاره‌ها و انتقادات موجود در متن نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۲۲ - این غم عشق به پیرانه زیاری جستم

ای پسر تا بمیان پای تو در نگریستم
جز بیک چشم گروگان بر تو نگریستم

زار بگریستنی بود مرا از ره . . . ر
زان گریستن بتو بر درد تو من بگریستم

ببست دانی تو بمعنی و بصورت یکروز
من غلامباره بصورت یک و معنی بیستم

عجب از گفته طیان باشد پس خر
من نه استم پس خر زانکه نه آخر حیستم

تاز بازی را بگزیده ام از اول کار
هم برین باشم و بینم که بآخر چیستم

تا بدین . . . ر مرا عرضه بگیری پسرا
که بدین . . . ر پسر خوانده آغا جیستم

آنکه خر گوید مر . . . ر ورا کای مهتر
من بجای تو یکی سوزنک در زبستم

بر من ای تاز یکی تیز تو بهتر ز جهان
نیز ده بر سر بوقم که جهانی زیستم

این جوابست مرآنرا که بگوید طیان
این غم عشق بپیرانه ز یاری جستم
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱ - ای بلبل خیل تو طربناک
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۳ - منم که روح علوم زمانه را بدنم
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.