هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از عشق و ستایش معشوق سخن می‌گوید. شاعر خود را با عناوینی مانند «حکیم ابله»، «پیر جوان»، و «غلام طلعت نجم» معرفی می‌کند و از عشق به معشوقی با ابروی کمانی و موهای خوشبو یاد می‌کند. همچنین، اشاراتی به صنعتگری و دوخت‌و‌دوز دارد و در پایان، سلامی به محمد بافنده می‌رساند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی اصطلاحات و اشارات نیاز به درک ادبی بالاتری دارد.

شمارهٔ ۳۰ - نجم کلاهدوز

غلام طلعت نجم کلاهدوز منم
حکیم ابله و پیر جوان سپوز منم

جهان جدم و هستم جهانفروز بهزل
مرا به بین که جهان جانفروز منم

بلند و روشن چو نان بنور خاطر خویش
ز عشق نجم چو خورشید نیمروز منم

بیاد نجم کله دوز هر شبی تا روز
زننده جلق بصابون نیمکوه منم

عشق ابروی چون قوس و مشکبو مویش
چو زه بخف و خراشید رو چو نور منم

بدینصفت که منم کور رومه سوز همی
گمان برم که مگر کور رومه سوزمنم

تو با حیل ز بخارا جوال و ژنده خویش
بمن فرست که آنرا جوالدوز منم

ز من محمد بافنده را سلام رسان
که دوستیش بفامست و فام دوز منم

کشید قامت و مکروی و مشکبوی ویست
خمیده قامت و جماح و گنده یوز منم
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۹ - میزبانی
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۱ - روی نیاز
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.