هوش مصنوعی: متن بالا یک شعر یا قطعه ادبی است که با لحنی طنزآمیز و انتقادی به توصیف وضعیت فردی می‌پردازد که در فقر و درماندگی به سر می‌برد. شاعر از عباراتی مانند "غلامباره" و "جولاهه کار مانده" استفاده کرده تا وضعیت نابسامان فرد را به تصویر بکشد. همچنین، اشاره‌هایی به ظاهر فرد مانند ریش و سبلت دارد که ممکن است نمادی از وضعیت او باشد.
رده سنی: 16+ متن دارای لحن انتقادی و طنزآمیز است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی اصطلاحات و مفاهیم مانند "فقر" و "غلامباره" نیاز به درک اجتماعی و فرهنگی دارد که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.

شمارهٔ ۴۷ - در سبلت و ریش خویش بنگر

هان ای کل تا زدم مزن لاف
ای تو بره ریش . . . غراره

در سبلت و ریش خویش بنگر
هست از در عبرت و نظاره

جولاهه کار مانده گوئی
غرداش نهاده بر تغاره

گوئی که غلامباره ام لیک
گوی و غری غلام باره

انداخته باد یا نگونسار
در فقر چه از سر مناره
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۶ - پرکارتر از سوزنی امروز کجاست
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۸ - ولوله در ولوله در ولوله
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.