هوش مصنوعی:
شاعر در این متن با زبانی طنزآمیز و هجوگونه از خر و خرانگی سخن می‌گوید. او ابتدا به سالار لولیان اشاره می‌کند و سپس با کنایه‌هایی تند، خر را نمادی از حماقت و بی‌خردی می‌داند. در ادامه، با اشاره به خر خمخانه و خر فرد، به نظر می‌رسد که از این حیوان برای انتقاد از رفتارهای ناپسند انسانی استفاده شده است.
رده سنی:
18+
این متن دارای کنایه‌ها و هجوهای تند است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال نامفهوم یا نامناسب باشد. همچنین، استفاده از واژگانی مانند 'میخ هجو' و لحن تند آن، نیاز به درک ادبی و اجتماعی بالاتری دارد.
شمارهٔ ۱۸ - سالار لولیان
سالار لولیان را گفتم برای خرد
از میخ هجو من خر خمخانه را بدرد
گفتا که میخ هجو تو . . . ون خوار آنخرست
. . . ون ما چی خاردان بره کش حرب فشرد
خر فرد بود میره با سهل دیلمی
ورنه به . . . ون خر که باندازه داشت فرد
از میخ هجو من خر خمخانه را بدرد
گفتا که میخ هجو تو . . . ون خوار آنخرست
. . . ون ما چی خاردان بره کش حرب فشرد
خر فرد بود میره با سهل دیلمی
ورنه به . . . ون خر که باندازه داشت فرد
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷ - دیوان رشیدالدین
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹ - بد دل و بد طلعت و بد روی و بد دیدار
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
