هوش مصنوعی:
این متن به ستایش یک شخصیت برجسته (احتمالاً رشیدالدین) و هنرهای او می‌پردازد. اشاره‌ای به خیمه‌ی کبود یک پیر بزرگ دارد و از هنرهای شاهی و ایرادهای احتمالی سخن می‌گوید. همچنین به شناخته‌شدن اهل خوارزم در دور و نزدیک اشاره دارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم پیچیده‌ی ادبی و عرفانی است که درک آن برای سنین پایین دشوار است. همچنین ممکن است نیاز به دانش پیشینه‌ی تاریخی و ادبی برای درک کامل داشته باشد.
شمارهٔ ۱۷ - دیوان رشیدالدین
هرکه دیوان رشیدالدین را از پس آن
وصف منهاج نظر میکند از آن طیر است
اوست در خیمه این پیر کبیری کبود
هنری شاهی کز هر هنری صد ایر است
هر چه در گیتی مرد سخنست الاوی
زن باریش کله گویم دانم غیر است
اهل خوارزم شناسند ز دور و نزدیک
که منم لیکن او برد قسکیر است
وصف منهاج نظر میکند از آن طیر است
اوست در خیمه این پیر کبیری کبود
هنری شاهی کز هر هنری صد ایر است
هر چه در گیتی مرد سخنست الاوی
زن باریش کله گویم دانم غیر است
اهل خوارزم شناسند ز دور و نزدیک
که منم لیکن او برد قسکیر است
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶ - دوش تدبیر کردم
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸ - سالار لولیان
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
