هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی، با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، به توصیف عشق و جذابیت معشوق می‌پردازد. شاعر از عناصری مانند شکّر، گل، خورشید، کوثر، و زر برای بیان زیبایی و تأثیر معشوق استفاده می‌کند. همچنین، شعر به موضوعاتی مانند هجران، وصال، و عشق الهی اشاره دارد.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک نیاز دارد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و مفاهیم ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

شمارهٔ ۲۹۳

به آن رخ جلوة خور می‌توان کرد
به آن لب کار شکّر می‌توان کرد

گلستان گر ز رویت برفروزد
چراغ از رنگ گل بر می‌توان کرد

فریب بوسه زان لب می‌توان خورد
خیال آب کوثر می‌توان کرد

توان گر یک گره زان زلف برداشت
دو عالم را معطّر می‌توان کرد

لبت قند مکرّر می‌توان گفت
سخن را زان مکرّر می‌توان کرد

چو جوهر غوطه در خون می‌توان زد
شنا در آب خنجر می‌توان کرد

به کوی عشق رخسارم گواهست
که اینجا خاک را زر می‌توان کرد

قیامت گر شب وصل تو باشد
ز هجران شکوه‌ای سر می‌توان کرد

غرض گر قتل فیّاض است هجران
چه حاجت فکر دیگر می‌توان کرد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۹۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۹۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.