هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی، بیانگر احساسات عمیق شاعر از عشق، حسرت، شوق و ناله‌های روحی است. تصاویر شعری مانند ناله‌های آتشین، اشک‌های سوزان، و جلوه‌های طبیعت (مانند موج دریا و بلبل) برای انتقال این احساسات استفاده شده‌اند. شاعر از عشق به عنوان نیرویی متحول‌کننده یاد می‌کند که حتی موجودات بهشتی مانند حور را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه، همراه با استفاده از استعاره‌های پیچیده، ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از تصاویر شعری (مانند اشک سوزان و ناله‌های آتشین) نیاز به بلوغ عاطفی برای درک کامل دارند.

شمارهٔ ۳۷۶

شوق چون در عرض حالم خامه را سر می‌کند
نامه در کف جلوة بال کبوتر می‌کند

گردبادم جلوه دارد بر لب، از بس ناله‌ام
از غبار خاطر امشب خاک بر سر می‌کند

نالة من شعله را در خاک می‌پیچد نفس
قطرة اشکم سَبَل در چشم اخگر می‌کند

گر بدین گرمی تراود سیل اشکم از جگر
ماهیان موج دریا را سمندر می‌کند

حسرت وصل توام در دل به گلزار بهشت
حور را در دیدن اوّل مکدّر می‌کند

شوق اگر در جلوه آید ضعف دامنگیر نیست
عشق در پروازِ بلبل ناله را پر می‌کند

ای فلک افتادگان را پر به چشم کم مبین
خاطر آیینه را آهی مکدّر می‌کند

در بیابان محبّت هر کجا ره گم شود
اشک رهرو پیش پیش افتاده ره سر می‌کند

آسمان از ناله‌ام فیّاض نقصانی ندید
دود عودم سرمه‌ای در چشم مجمر می‌کند
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۷۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۷۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.