هوش مصنوعی: این متن شعری است که مضامین مختلفی مانند عشق، صبر، تقدیر، مرگ، و طبیعت را در بر می‌گیرد. شاعر از مفاهیمی مانند آینه‌ی دل، جانفشانی، حسرت، و طراوت گل صحبت می‌کند و به مسائلی مانند ستم، دشمنی، و ناپایداری زندگی اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن برای نوجوانان کم‌سال دشوار بوده و نیاز به تجربه‌ی زندگی بیشتری دارد. همچنین، برخی از مضامین مانند مرگ و ستم ممکن است برای کودکان نامناسب باشد.

شمارهٔ ۶۳۰

گرت هواست به هر نیک و بد به سر بردن
دلی چو آینه باید به دست آوردن

به هرزه جان چه کَند کوهکن نمی‌داند
که روزی دگران را نمی‌ توان خوردن

به جانفشانی اگر ابروت اشاره کند
توان به دست اجل مفت جان به در بردن

ستم به حال دل دشمنان ستم باشد
دلی که دوست نداری چه باید آزردن!

به آب زندگی خضر کس نپردازد
به حسرت لب لعل تو تا توان مردن

چه غم به معجزة نوح کار اگر افتد
که دامن مژه‌ای می‌توانم افشردن

به گلبنم که نظر کردة خزان بلاست
گل همیشه بهارست ذوق پژمردن

چنان طراوت گل ریخت موج بر سر هم
که در هوای چمن غوطه می‌توان خوردن

چه می‌خوری غم دلگیری از فلک فیّاض
چو آبِ آینه شو دل نهادِ‌ افسردن
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۲۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۳۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.